Αποθήκα, εργαστήριο στυπτηρίας

Κατά τις εργασίες διάνοιξης σκάμματος στην Αποθήκα, στα 1998, από τον Ο.Τ.Ε. για την τοποθέτηση καλωδίου οπτικών ινών, χωρίς την παρακολούθηση υπάλληλου της Εφορείας, καταστράφηκαν  αρχαία οικοδομικά  λείψανα. Κατά την ανασκαφική έρευνα  που ακολούθησε  αποκαλύφθηκαν λείψανα  ρωμαϊκής εποχής  και εργαστηριακό συγκρότημα.

Η ανασκαφική έρευνα  που ακολούθησε  έφερε στο φως ορθογώνιους  χώρους  με τοίχους  οικοδομημένους με αργούς και ημίεργους λίθους χωρίς συνδετικό υλικό,  ύψους  περίπου 0,50μ., που χρονολογούνται στους ρωμαϊκούς χρόνους.  Στη βάση του καλούμενου τοίχου 1 εντοπίστηκε ακέραιος αμφορέας.

Δυτικά των ρωμαϊκών λειψάνων αποκαλύφθηκαν εργαστηριακοί χώροι. Συγκεκριμένα, χώρος με πηλόχωμα και έντονη παρουσία υαλωμένων τμημάτων τοιχωμάτων κλιβάνου, ενώ στο νότιο τμήμα της ανασκαφής, ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, βρέθηκαν υπολείμματα κλιβάνου με έντονη καύση στο εσωτερικό του.

Στο βόρειο τμήμα των εργαστηρίων βρέθηκαν τέσσερις κουλουροκωνικές  κατασκευές εγγεγραμμένες σε ορθογώνιο χώρο, που ορίζεται από τοίχους,  δομημένες με μεσαίου μεγέθους λίθους και τα κενά τους γεμίζουν τμήματα κεράμων. Οι δύο προς βορρά  κατασκευές έχουν μικρότερη διάμετρο 4,65μ., σε σχέση με τις δύο μεγαλύτερες προς νότο, που έχουν διάμετρο 5,80μ.. Ανάμεσα στις προς νότο κατασκευές μικρή κυκλική κατασκευή ερμηνεύεται ως φρεάτιο για την υπερχείλιση των νερών των δεξαμενών. Το νερό διοχετευόταν στη θάλασσα με αγωγό πλάτους 1,20μ. και μέγιστου μήκους 14μ.   Το χώμα που  περισυλλέγη, για ανάλυση,  σε μια από τις κατασκευές έδειξε ότι πρόκειται για αλουνίτη.  Συνεπώς  οι κατασκευές αυτές χρησίμευαν για την επεξεργασία του αλουνίτη και την εξαγωγή της στυπτηρίας, η οποία χρησιμοποιούταν στην αρχαιότητα ως φάρμακο.

Στη γύρω περιοχή υπάρχουν ορυχεία αλουνίτη, απ' όπου εξορυσσόταν το υλικό, το οποίο κατεργαζόταν δίπλα στη θάλασσα. Από το λιμάνι του παρακείμενου αρχαίου οικισμού θα γινόταν η εξαγωγή του.